İstanbul Sokakları Şiiri - Melda Özata

Bir başkadır İstanbul sokakları
Seherleri şafakları

Bazıları uzun mu uzun
Kaybedilir yolun

İstanbul'da bazı sokak
Ayaktadır içi burkularak

Bu sokaklar elemli
Yaşlı evlerin gözleri nemli

Kırılmış camlar, eğrilmiş bacalar
Elleri böğründe cumbalar

İstanbul sokakları
Ağrır, zonklar şakaları

Akmayan çeşmelerin kopmuş musluğu
Geçmişi düşünüp çalamaz ıslığı

Bazı sokaklar dar-kısa
Uzatılmış çamaşırlar karşıdan karşıya
Yırtık sökük, eski yıpranmış
Hisseden kıssa..

Bazı istanbul sokakları
Ölülerle berâber
Yaşayanlarsa derbeder

İstanbul sokakları
Tuhafdır adları
'Kemankeş, Kumru
Ayazpaşa, Şaşkınbakkal
Gönül çıkmazı, Lâtilokum
Sorma gir....' v.s.

Başkadır İstanbul sokakları
Seherleri, şafakları

Ayyaşları, nefesleri
Meyhâneleri, hengâmeleri

Şehvetlere açılan dudak
İstanbul'da bazı sokak

Bambaşkadır İstanbul sokakları
Süzülür şerefelerinden beş vakit ezân
Hatırlatır beş vakit iz'ân

Sokaklar vardır binaları upuzun kavaklardan
İncinir gözler bu beton ormanlarından
Bambaşkadır İstanbul sokakları
Üst üste yan yana evler
İçlerinde ne cüceler ne devler

Bağsız, bahçesiz, ağaçsız
Derler ki 'Bir yaprağa muhtacız'

İstanbul'un tepeleri
Yollara bırakılmış bebeleri
İnişleri-yokuşları
Nakışları-Cami kuşları...
Bambaşkadır istanbul sokakları

Ne canlar sahipsiz, başıboş
Ne yerler, Kız Kulesi, Galata, boğaz öyle hoş

Yalnızlıklarında geceleri
Sokak lâmbaları
Berâber çözerler bilmeceleri
Uzanırken ışığına pervâneleri

Kışın düşerken üstüne kar taneleri
Sitem etmezler
Ama pervâneleri arar, arar
Yalnızlığının solgun ışığında
Yine karlar, yine yağmurlar yağar
Yalnızlığına ağlar sokak lambâları...