İstanbul Sokakları Şiiri - Yorumlar

Hayat çok açımasız istanbul değil her yer aynı hayatın gerçekleri bu
umarım her şey düzelir dileğiyle gönlüne sağlık

fulya hanım

2017/ 41. * Haftanın Şairleri * 1. * si seçilen dizelerinizi kutluyorum Fulya Hanım

İstanbuldan yola çikarak evrenselleşmiş bir proglem dile getirilm!is makesef hayat çok azimiza toz penbe

Geçmiş olsun Fulya Hanım..

Her sokak başı hüzün..Ardımızda gözyaşı..
Hüznün gözyaşları düşmüş siirinize..
Yüreğinize sağlık..
Saygı ve sevgilerimle..

Geçmiş olsun öncelikle canım.

Hazin bir konuyu işlemişsiniz şiirinizde. Çok hüzünlüydü. Yüreğinize kaleminize sağlık.
Hergün karşılaştığımız durumlar. Sadece İstanbul sokaklarında değil. Kutluyorum sizi çokça...
Sevgiler...

Mehmet Akif Ersoy'un Küfe Şiiri ile özdeşleştirdim hemen. Betimlemeler bir harika.
Yüz sene sonrasında bile aynı resimleri görmek üzücü gerçekten. Kutluyorum Değerli Hanımefendi Arkadaşım.

onu benden siz aldınız
Onu benden siz çaldınız
şimdi yalnız bıraktınız
İstanbul sokakları" şarkısını mırıldanarak şiiri keyifle okumaya başladım ki, soğukta uyumuş küçük kızın gözleriyle karşılaşınca, çok sevdiğim şarkı birden sustu dudaklarımda. Böyle manzara karşısında hep aklıma "Kibritçi Kız" gelir. Üst baş perişan, kimsesiz, elinde mendil poşeti ile önümüze çıkan çaresiz bakışlı çocuklar. Son yıllarda bir de kıyıya vuran cansız çocuklar var. insanlığın yüz karası, insanlığın geldiği en son durum. Daha ne yazılır ki, bundan sonra. kalp dayanmaz, parmaklar güçsüz. Duyarlı yüreğini kutluyorum.

İstanbul yedi tepeli ihtişamını yitirdi bizde...
Çünkü artık anlık meteorlar düşmekte,
Gülüyorken mutluyken bir anda ruh hali değişmekte...
Her köşede acı var, her köşesi hüzünlü...
Sokaklarda söylenen türküler hep hüzün söyler
Hazan hiç gitmez dertler selam söyler
Her köşesi ızdırap, her köşede zulüm kol gezer
Burası İstanbul gel içine düş gör
Düşten uyanırsan şu garibi hoş gör
Işıklara aldanma mıknatıs gibi çeker
Dıştan seyredene sanki bayramdan şeker
Düşte içine gör kavuşmaz yakaların
Ah birde kendini kandırdığın cakaların
Uzaktan seyredene o afilli fiyakaların........


İstanbul insanın ömrünü un değirmeni gibi öğütmekte pek mahirdir... Acıma hissi yoktur, diş geçirdiğine acımaz parçalar çalar hayatını... Zor memleket, acı doludur bakmasını bilene, gören yüreğe hemde her adımda her köşe başında...Orman kanunu hükmeder, gücünce yaşayabilenler şehri... Boşuna denilmemiş İSTEDİĞİNİ BUL... Burası İstanbul

Kaleminize ve güzel yüreğinize sağlık...
Özellikle son on yılda böylesi acıları çok görüyor ve yaşıyoruz... Çocuklarımızın geleceği çalındığı gibi onlara sahip bile çıkamıyoruz...

Toplumun kanayan yarasına parmak basan yüreğiniz var olsun...

Saygımla...

İçler acısı durumları öyle güzel işlemişsin ki, öyle anlamlı ve derin ki, okurken taa yüreğimde hissettim....

Duyarlı yüreğin, kalemin hep var olsun Fulya hanım

Nerdeyse, iyi ki evde kalmış da yazmışsın bu çok hoş şiiri diyeceğim. Diyeceğim de, iyi ki hastalanmışsın gibi bir yanlış anlaşılma olur endişesiyle yutkunuyorum...

Ne güzel, tatlı tatlı başlamıştı şiir ve devam da ediyordu.Neden dökülüverdi yapraklar birden öyle sanki?... Anladııım.. Küçük dilenci kızın durumunu anlatmaya geçiş, yumuşak bir zemin hazırlamaktı bir bakıma...Kıvrak bir zekanın ürünü kalemin bu manevrası.

Ve sonrası müthiş betimlemeler. Okurken şiiri yaşadım sevgili Fulya.Bir farkındalığın şiiriydi. Hem gerçeklerin altını çizmek hem de yüreklere izi çıkmayacak bir çizik atmaktı. Tam bir şair sorumluluğu ile toplumsal yaralara neşter atan bir şiir.Zaten sanatçıların üstüne düşen önemli görevlerden biri de toplumu uyarmak değil midir yeri geldiğinde?...

Seçilen tema, kurgu, işleniş mükemmel. Şiirdeki ses uyumuna gelince.Serbest şiirde de Bölümlerin kendi içinde kafiyesini önemsemişimdir hep. Yoksa düz yazıdan ne farkı kalır o da olmazsa. Ve şiirde ses uyumu kadar bölümler arasındaki bağlantı da mükemmeldi. Kısacası, büyük beğeniyle okudum Fulya. Hüzünlü de olsa, yüreğimi burksa da ezse de belleğimde şiir tadı bıraktı. Kutluyorum yürekten... Nicelerine...Sevgimle..