El ayak çekildiğinde istanbulda
Acısı bittiğinde kaldırımların
Kapıcısı uyuduğunda
Demir kapılı apartmanın
Belki sende uyanıksın
Ama sanma ki teksin
Bu şehirde uyumayan
Evsiz, kimsesiz çocuklar
Terkedilmiş umutlar
Bir de seni düşünen ben varım
Karanlık kurtulduğunda
Bizimle yüzyüze gelmekten
Saatler usandığında
Bizi bir yerlere yetiştirmekten
İnsanlar sustuğunda
Sesi bile duyulduğunda gözyaşının
Gece yorgunsa
Söyle uyusun
Bu sabah da güneşi ben karşılarım
Ararım sokaklarını tüm istanbulun
Gözyaşını silerim ağlayanların
Anam yıllardır bekler,bütün analar
Siz rahat uyuyun bu gece
Açın kapılarını en güzel rüyaların
Düşlerinize sahip çıkın
Gözünüz arkada kalmasın
Üstünü örterim ben çocukların
28.12.1986
Kayıt Tarihi : 14.8.2011 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)