İstanbul Sokakları Şiiri - Ayten Şahin

Mutluluk oyunu oynamak istiyorum şu İstanbul denen büyük şehirde
Tüm igrençliklere ragmen,güzeli arıyorum yalnız boş sokaklarda
Kimisi isyan ediyor çaresizce etrafa.

Usulca süzülüp yere düşen kar tanesi gibi
Bende eriyorum gitgide
Hasretlik özlem çekiyorum bu büyük şehirde
Her kapı çalınışında seni arıyorum delice
Belki, belki gelmişsin, dönmüşsündür diye

Günleri sayıyorum her seferinde
Geçen günler ne kadar diye
Günlerim sensiz geçiyor bu şehirde
Yalnız ve sessiz çaresizce

Bu şehirde her şey seni anımsatıyor
Oda benim gibi her geçen güne yanıyor
Belki oda benim gibi boş sokakları arıyor

Hüzün dolu akşamlarımda
Sadece benimle,usulca süzülen göz yaşlarım aglıyor
Vede, boş saatlerce baktıgım soguk duvarlar
Yüregimde, benim gibi bu acıyı, ömrümce saklar
Bu şehirde benimle, sadece anılarım yaşar
Beni ancak SEVENLER anlar,

AYTEN ŞAHİN