İstanbul Simitleri Şiiri - İnci Germenliler

ANILAR...ANILAR...
VAN'DA YAŞANMIŞTIR

İSTANBUL SİMİTLERİ

Yıl 1973, VAN /GEVAŞ yolu üzerinde KADEMBAS denilen yerde bulunan Kara Yolları 11. Bölgeye ait kamptayız. Kamp, Van gölü kenarında, yeşillikler ve kavak ağaçları arasında kurulan 2 +1 tek kat üzerine yapılmış 10 adet villa tarzı ev ve yemek salonu olarak kullanılan bir binadan oluşuyordu. Kahvaltı, öğle ve akşam yemekleri orada yeniyordu.
Eşim inş. Yük. Müh. İsmail Germenliler, Van'a Kara Yolları 11. Bölge Müdürü olarak atanmış ve göreve başladıktan bir kaç ay sonra 30. Aralık.1972 yılında benimle evlenmişti. Bir hafta sonra eşim ve kayınvalidemle birlikte karlar altındaki Van'a gittik. ( İstanbul'dan, Van'a gelin gitmiş, orada da arkadaşlarımızın arzusuyla yemekli bir düğün daha yapılmıştı.) Her yer bembeyazdı ve insanın gözleri beyaza baktıkça kararıyordu. Karayolları lojmanlarında bize tahsis edilen daireye yerleştik. Yaz gelince havalar ısındı her yer yemyeşil oldu. Biz ve Karayolcu arkadaşlar, daha serin olduğundan göl kenarındaki kamp evlerine geçtik. İlk sabah uyandığımda verandaya çıktım, göl uyuyor, ayna gibi parlıyordu. Etrafıma bakınca her yeri kaplayan, yığınlar halinde yeşil öbeklerle karşılaştım. İlk önce yosun zannettiklerime yakından bakınca minik yeşil sinekler olduğunu görünce şaşırdım. Milyonlarca göl sineği her tarafı kaplamıştı. Herkes elinde süpürge, faraş sineklerini toplamaya çalışıyordu. Her sabah aynı manzarayla karşılaşıyorduk. Göle ilaçlama yapıldığı halde faydası olmuyordu. Göl o kadar büyüktü ki hangi bir yanı ilaçlanacak.
Bu arada bebeğimiz olacağını öğrenmiştik ve çok zor bir dönem geçiriyordum. Hamilelik beni çok sarsmıştı, hiç bir şey yiyemiyor, büyüklerin dediği gibi aşeriyordum. Yataktan başımı kaldıramıyordum. Bir gün canım sigara böreği istedi, eşim yufka arattı, Van da yufkacı yokmuş. Herkes evinde kendi açıyormuş. Eşim malzeme aldırıp aşçıya yufka açması için rica etmiş. Görevli kocaman bir paket getirdi, açıp baktım aşçı tam kırk kat yufka açmış, zar gibi ince yufkalar. Dört katından ancak normal yufka oldu. O zamanlar Van da sadece otlu peynir vardı, bildiğimiz Ezine peyniri yoktu.(Eşim Kars'dan kaşar peyniri aldırırdı). Ben de otlarını ayıklayıp sigara böreklerini sardım. Akşam üzeri eşim kampa gelince çay demledim, börekleri kızartım. Verandada iştahla sigara böreklerini yedik.
Yine bir gün veranda da çay içiyoruz, canım bisküvi istemiyor, boş çayda midemi kazıtıyordu:
"İsmail, göl manzaramız çok güzel ama şimdi çayın yanına çıtır çıtır İstanbul simitiyle Mihaliç peyniri olsaydı ne güzel olurdu değil mi?" dedim.
"Evet çok güzel olurdu ama burada bulmak imkansız biliyorsun" dedi.
O zaman Van'a belirli günlerde uçak gelirdi. Hele kışın göl kenarında olan, hava alanı buzlanınca uçak inemez, geri dönerdi.
Aradan bir kaç gün geçti, akşam üzeri veranda da eşimin gelmesini bekliyordum. Uzaktan elinde bir paketle geldiğini gördüm. Yaklaştıkça neşeyle gülümsüyordu ve paketi bana uzatırken: "İçinde ne var bil bakalım" dedi.
"İstanbul simiti var" deyince şaşırdı ve paketi verdi:
"Nasıl bildin, hayret" dedi.
Ben hemen masanın üzerinde paketi açtım, bir baktım 10 tane simit, bir paket de Mihaliç peyniri. Nasıl sevindiğimi size anlatamam. Eşimin bu jesti beni çok mutlu etmişti, yanaklarından öptüm:
"Çok teşekkür ederim canım. Unutmamışsın beni çok sevindirdin" dedim.
"Hiç unutur muyum? Herkesin karısı kat ister, yat ister, pırlanta ister. Benim karım bir simit istemiş, ben bunu da yaratamazsam kahrolurum" dedi.
"Peki nasıl geldi bunlar?"
"Hava alanı Müdürüne durumu izah ettim, o da İstanbul'a tanıdık pilotlara sipariş vermiş. Pilotlar da parasını almamış, bebeğe hediyemiz olsun demişler."
Sevinçten gözlerim yaşardı, çayı demlemiştim, hemen elektrikli ızgarada simitleri çıtır çıtır tazeledim. Peyniri tabaklara servis ettim. O gün yediğimiz simitin tadını bir daha hiç bulamadım. Ne zaman simit yesem gözlerim yaşarır, o güzel ve mutlu günü anarım. Kızımın doğumundan 70 gün sonra eşimi ani bir rahatsızlık sonucu, karlı bir pazar sabahı yitirdim. Van üstüme yıkıldı, her yer bana zindan oldu. NUR İÇİNDE YAT CANIM, SEN NE İYİ BİR İNSANDIN.