İstanbul Şiirleri 3

Sonunda bu da oldu,
Artık ben de yokum.
Tüm anılar,
Tüm yaşanmışlıklar
Ve tüm aşklar
Şehirde kaldı.

Gece olmak üzere,
Günün son demleri,
Yolculuk saati geldi.
Kimse izini süremez,
Kimse arayıp soramaz,
Kimse hatırlayamaz;
Sen,
Düşlerime bile sığmayan
Sen bile…

Oysa renklerimiz çok yakındı,
Ben kırmızı
Sen sarı
Birleşince ikimiz
Turuncu oluyorduk
Güneş bile imreniyordu.

Hangimiz kalandık
Hangimiz giden
Ya da hangimiz yaşıyor
Hangimiz ölüyor belli değildi.
Önceleri sen gibiydi,
Yoktun çünkü,
Sonra ben…

Daha da kötüsü
Seni seviyordum hala
Ve bu
Bitip tükenmek bilmiyordu,
Yokluğun bile bir ışıktı,
Görmüyordun.

Ikimizde yalnız kalmıştık sonunda;
Ben denizde, sen rıhtımda.
Bugün dündü,
Yarın bugün,
Sonrasıysa bilinmiyordu.
Ve bugün
Belki de hiç olmuyordu.
Ben kalabalıkta arıyordum seni,
Sen de beni
Ama buluşamıyorduk bir türlü.
Bu da yarım kalıyordu herşey gibi…

Son bir defa görmek,
Vedalaşmak istiyordum,
Gözlerine bakmak
Belki de kalmak istiyordum,
Olmuyordu.

Gemi hareket ediyordu
Ve ben seni
Duyamadan, göremeden,
Dokunamadan gidiyordum
Ve herşey karada kalıyordu.

Elveda İstanbul.