İstanbul Şiirleri 2

Sen sonuncu kez yoktun
Ve ben
Hala seni seviyordum;
Belki tanımadan,
Belki yalnızca görerek,
Belki de nedensizce.

Ve yaşam
Bir gelgitler bütünüydü,
Dün ile bugün arasında
Farkında değildin
Ya da farkındaydın herşeyin
Şimdiyi sonraya bırakıyordun.

Ve seni sevmelerim
Hergün artıyordu
Ama sen olmuyordun;
Vakit daralıyordu,
Ben biraz daha ölüyordum,
Anlamıyordun.

Ve sen
Belki de seviyordun beni,
Anlatamıyordun ancak
Ya da anlatmak istemiyordun;
Herşey yarım kalıyordu.

Ve başkasıylaydın belki,
Bırakamıyordun,
Ya da uğrunda
Terketmeye değecek adam değildim
Ya da adam gibi adam
Ve belki de yarımdım ben de
Bu yüzden herşey yarım kalıyordu.

Ve sen yoktun
Ve sen sonuncu kez yoktun
Ve ben yine yalnızdım
Yaşamın ve şehrin tam ortasında...

Elveda İstanbul…