İSTANBUL ŞİİRİ (Madalyonun Öbür Yüzü)

Bilir miydin İstanbul, ben de methini duyup
Gelecektim kapına bir dilim ekmek için
-Belli mi olurmuş hiç- bir gün şeytana uyup
Açacaktım ağzımı ''haklıyım'' demek için

Karlı bir kış gecesi onbeş binlik bir kentten
Dört milyonluk şehire başlarken yolculuğum
Korkmuyordum kimseden, ürkmüyordum gurbetten
Ilık pembe bir hazdı yüreğimde duyduğum

''Yarın şafakla birlik yeni bir gün doğacak''
''Ben de yeni baştan doğacağım'' diyordum
Büyürken hayâlimde şefkat dolu o kucak
Oturdu gözlerime bilmem kaç tonluk uykum

Kara tren poflayarak girdiğinde perona
Doldurdu kulağımı uygarlık uğultusu
Düşününce şöyle bir, hak verdim de Neron'a
Yakmak ile Roma'yı iyi etmiş doğrusu

Hemen oradan geri dönmeyi düşündüm ya
Küçücük vücûdumun büyük gururu vardı
Giriştiğim kavgada -her çeşitten belâya-
En güçlü mesnet bana, başlık bekleyen yâr'dı

Taşın toprağın meğer bir pul bile etmezmiş
Yazık boşa aldanıp kapına kul olana
Gördüm ki kazanında nice masum can pişmiş
Sende bir yudum lezzet rastlamadım bulana

Sıktın yumruklarını indirdin suratıma
Sonra karşıma geçip kahkahalarla güldün
Ah gecenin esrarı kalmıyormuş sabaha
Koca bir dikenmişsin, oysa kalbimde gül'dün

Gök yıkıldı aniden, evler üstüme kalktı
Girse idim içine yer yarılsa idi âh
Yağmur oldu ağladı mavi bir bulut aktı
Keşke hiç gelmeseydim, yâr darılsa idi âh

Kadınların ar'ına çarşı pazar kurulmuş
Üç kuruşluk bir mala müşteri mi bulunmaz
Elli altmış adımla aşılınca o yokuş
Gözler kıvılcımlanır, büyür yüreklerde haz

Sattıkları: parayla bir lokmacık tesellî
Meme aralarında, apış aralarında
Her gün akşamlara dek aç bir insan istifi
Yüksek kaldırımlarda, kapı arkalarında

Bunca yıl hiç bıkmadan sürttük sokaklarında
Tozlarla haşır neşir olduğumuz yetmez mi?
Her gün yeniden doğup, öldük akşamlarında
Çektiğimiz bunca dert bir gün olur bitmez mi?

Bir tarafta kahkaha, bir tarafta hıçkırık
Bir cenaze namazı, yanı başında şiir
Paradokslar ülkesi, haydi hoşça kal artık
Hoşça kal, gün batarken yeniden doğan şehir

Başka hiçbir şey demem sen de Allah'ından bul
Taşı toprağı çamur, ey bîvefa İstanbul

(11 Ekim 1975 - Acıbadem / İSTANBUL)