İstanbul Seyri Şiiri - Sadık Korç

İstanbul’u seyretmeye doyamıyorum,
Ufka uzanan minareler, ışıklarla süslü köprüler.
Sahilinde bile denizin tuzlu kokusu
Rüzgârla sarılıyor ruhuma.
O ihtişamlı köprüsüne bakıyorum,
Ama bir türlü geçip de yüzemiyorum.

Bu kadar mı ağırdır beklemek?
Her şeyi görüp de dokunamamak.
En güzel zamanlar,
Sanki sabırla sınanmak.
Yoksa biz mi çok erken tükettik
Kaderin bize sunduğu şansı?