İstanbul Sevdası Şiiri - Hülya Çankaya

İstanbul sevgisi büyüyor içimde,
Hergeçen gün biraz daha derinden derine...
Ayrılık korkusu ve acısı işliyor taa iliklerime,
Doldurulamaz yeri hiçbir şehirle.

İçimdeki burukluğu paylaşıyor benimle,
Bir başka güzel gündüzü ve gecesinde.
Görmeden tarif edilemez bir biçimde,
Maneviyatıyla hissedilip yaşanır can evinde.

Tarihi eserlerini görüp öğrenipte,
Büyülenmemek değil elde.
Kıymetini bilmeliyiz elbette,
Seviyorum İstanbul'u her şeyin ötesinde.

Bir başka sevgi bu içimde,
Her an heryerini görürcesine,
İstanbul'u istiyorum son nefesimde.
Ve mahşerdeki dirilişte.

Tabi 'canlar' verilir uğrunda;
Kucak açar fakir fukaraya.
Yurt olmuş şehit! şühedaya.
Nasıl bırakılıp gidilir başka diyara.

Denizi,karası,bütün güzellikleri,
Yaratmış yüce Mevla bir arada.
Hasretine nasıl dayanılır,
İstanbul'dan uzakta.

Heryerinde var farklı bir havası,
Kimi yerde mütecazi,kimi yerde saltanatlı.
Çok büyük insanları bağrına bastı.
Ayrılık acısından gözlerim yaşlı.

Ne derseniz deyin dostlar,
İstanbul'da bir şeyler var.
Bunu ancak sevenler anlar.
Allah anlayanlara bağışlar.

Her türlü felaketten emanet ol Allah'a.
Hiçbir zaman fırsat olmasın düşmanlara,
Uğrunda şehit düşenlere binlerce fatiha,
Diliyorum seni İstanbul her dua ve niyazda.

Ne olur İstanbul'um sende sev beni!
Sakın üzme deme hayır.
Vasiyetimde bile istedim seni,
Bir mezarlık toprakta bana ayır...