Ömrümün en yalnız günleri geçiyor belkide
ama anlamıyor insan....
bir şehirin içinde kaybolunca
düşünülmüyor acılar
herşey bir kenarda kalıyor
bunca kalabalık
mavi deniz
ve babamın topragında bir gül
birazda gözyaşlarım
ey..istanbul
ben sana bir muhabbetle geldim
sen bin canımı aldın
istanbul
hayallerimin şehriydin
ömrümün en uzun nehriydin
bir damla kan oldun bana
bir rüzğara karıştık
sende yaşadık ama
istanbul biz seninle barışamadık
22.04.2006
İbrahim DerinKayıt Tarihi : 22.4.2006 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!