İstanbul seni görmek,
ezan seslerinle uyanmak
sabahın o mavi vakti,
soğuk sularından içmek
çeşmelerin o çeşmelerin
sessiz, ulvi
kenarında kuş sesleri.
Peynir ekmek yemek sonra
fakirane, eski zamanların
türküleri
tahta, ahşap evlerinden.
Mangallarında kahvelerin
kahvealtı saatinden.
Kedilerin sokaklarda
o oyunbaz, hüzünlü
kavga bilmez dostları yolcuların
işlerine.
Sonra başlar
sarnıçların melodisi.
Yankılı bir ses
ve şıpırtılar
Yerebatan Sarayı’ndan.
Habire işçiler
fabrikalarda,
öğleye yakın
sefertasları sofralarda.
Camilerde
dua sesleri
akşamın telaşından uzak.
Karanlığın ağır ağır
basmasıyla
evlerine varması hemşerilerin,
örtmesi bir ışıklı İstanbul gecesinin
mutlu insanları yuvalarında.
Kayıt Tarihi : 23.4.2006 15:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özlem Büyüközden](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/23/istanbul-seni-gormek.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)