İstanbul seli Şiiri - Ali Bozkurt Niyazlar

Aldı sel İstanbul'u
İS vardı
TAN vardı
BULdu seli
Beklerken depremi
İhmaller dizboyu
Dereler boğuldu
Kimse paçayı sıvamamıştı
Geliyorum diyordu felaket
Sorumluluk kimsenin giyeceği gömlek değildi
Herkes attı başkasına
Sorumsuzluk
Sorabileciğin adamlardaydı
Herkes topu taca atıyor
Kalende goller var
Daha ne kadar yiyeceğin bellideğil
Yedekleri şuçluyorsun
Kondisyonun yok
Tekniğin sıfır
Ofsayta düşüyorsun sık sık
faullioynuyorsun
Mazetin çok
Başta hakem
Bu hava da ne canım
Beklenmiyenmiydi
derelerden akan su
Az bekleneni görmek değilmi
yönetmek
Tırları aldı götürdü su
Yönetmek felaketi önlemek değil mi
Yönetmek
Yağ gibi su üstüne çıkmak mı
Yönetmek
Yönetememeyi yönetmek mi
Cambaza bak de
Herkes kara
Ben ak de
Oh ne ala
Kader kabul edersen karanlığı
Aydınlatamazsın karanlığı
Sen kalk bir mum yak
Güneşe ulaşırsın muhakkak
Her ışık
Başka ışığın yolunu aydınlatır
Aydınlandıkça aydınlatırsın
Karanlık

Zifiri karanlık
Sen kalk bir mum yak
Aydılandıkça aydınlansın insanlık
Küfretme karanlığa
Karanlığın kulağı yok
Hayır hayır hayır
Küfredeceğin zamanı
Mum yakmaya ayır