İstanbul sana! ! !

hey sevgili bak ne diyor istanbul sana! ! !
kaldırımlarına benzetmiş beni istanbul
her geçen gÜn kirlenen denizine
hınca hınc dolu aksaray'da
otel köşesinde bir yaşam
eminönünde balık ekmek vapur sesi tuz biber
atatürk havalanından aksaray'da biten metro duragı
gece yarısı hava yagmurlu üşüyorum ve yanlızım

kendimi atıyorum otel köşesinde yatagıma yapayanlız
zeytinburnunda inen bir nur gibi hoşcakal diye sallanan el
işte istanbulu acılar içinde yaşatan bir gecem
aşıklar oluyoruz biz o sokaklarda

(hiç görmediğime bakma istanbulu anlatırken sana
senide göremiyorum şimdi
var biliyorum dostlarım çok ama ben yine yanlız
aksarayda otel köşesinde ve taksim meydanında bekleyen bir göz