İstanbul İçimizden Sessizce Geçiyorsun

İstanbul artık ses kaldırmıyor
Gemiler sessiz, insanlar sessiz
İçimizden sessiz geçiyorsun

O kadar kalabalığız

Sessizliğimiz bundan çoğalıyor

Siluetin yok oluyor İstanbul
Haberin var mı?

Kim, neyini, nereye götürüyor?
Hiç bunları düşünüyor musun?

Taşın toprağın altın olduğu için
Birilerinin cebine taşınıyorsun

Söyle bize artık, sen böyle değildin
Neden böyle yapıyorsun

Gün geçtikçe hoyratlaşıyor
Ruhunu kaybediyorsun
Ruhumu üzerimde yaşayanlardan alıyordun
Ruhsuzlara ne diye mekan oluyorsun

Beton sivilcelerin şişmiş
Gökyüzünü deliyorsun

Silkin at ruhsuzları üzerinden
Bizim bilmediğimiz senin bildiğin ne var
Ne bekliyorsun

Bizden neden gizliyorsun
Sana sahip çıkamadığımız için
Belli ki bize gücenip güvenmiyorsun

İstanbul sessiz geçiyorsun içimizden
Biz içinde sensiz

Önder Karaçay