İstanbul Sabahı Şiiri - Nebi Ünler

İSTANBUL SABAHI

Bir İstanbul sabahı
İstanbul’dayım…
Kimsenin yok günahı
Bir İstanbul kokayım.

Apar topar aniden
Adana’dan hareket…
23.30 da kurtulup her maniden
İstanbul da yağmur var, yani bereket.

İstanbul tabelası… Git git bitmiyor yollar
Ondört saat az değil… İşte en güzel şehir…
Yavuz Sultan Selim Köprüsü, bana kapalı kollar
Ki yağmurdan hoş gelmedin der gibi koca nehir.

Ey sevdamın sevdası, gözlerimle bir Gülen bulamıyorum
Gelmemeliydim… En azından böyle hesapsız gelmemeliydim.
Valiz başıma bela… Ona sor, buna sor, heyecanla aranıyorum
Ey Fatihler hayali itiyorsun beni… Sana değmemeliydim.

Her yerin çirkin beton işgalinde, mağdursun mağdur
Göğe yükselmekte uğursuz bıçak gibi gökdelenlerin…
Ve Niyazi hoca sayesinde tanıdım, mağrursun, mağrur
Fatih, Süleymaniye, Ayasofya, Haliç, gönül çelenlerin!

Renk renk, çeşit çeşit misafirler arasında vurgunum
Vurgunum sana ey İstanbul vurgunum, vurgunum sana…
Eminönü’n de balıkçılar, karşıda Üsküdar… Biraz durgunum
Akşam koparacak beni senden, sevdan bir kutsal emanet bana.

Hoşça kal ey gönüller mekanı ulu şehir hoşça kal
Sinende bir nefes bırakıyorum… Bir gönül bırakıyorum…
Kız Kulesi’ni göremedim… Al yüreğimden iki damla gözyaşımı al
Yılgın Yağmur Aşiyan’ına… Ah be! Gayrı İstanbul’suz yapamıyorum.

Esenler, 15.10.17 – 20.09 Y.Y.