Ey oğul ! İstanbul rüya şehirdi
Nizamım bozuldu soyum evrildi
Kartpostallardaki gördüğün şehir
Şehrin ortasından geçerdi nehir
Devirdiğim kral dengim değildi
Huzurumda duran başı eğildi
Bütün tebaamda özgür ve hürdü
Ahdim, Beyannamen, sözüm mühürdü
Ey oğul! İstanbul İslami boldu
Ayasofya Cami-Kebir semboldü
Geç kaldın evladım gelmekte oğul !
Düşlediğin şehir bu değil oğul!
İnsan mı şeytan mı tanınmaz yüzler
Aşına değildi bu şehre gözler !
Gökler açılınca dökülür rahmet!
Günahkâr beldeye iner mi rahmet ?
Harabata dönmüş yıkık saraylar
Silinmiş yazılar, okunmaz taşlar
Kalbimi yakıyor, acısını sor
Ne şöyleyim oğul ! yüreğim de kor
Halil Yılmaz 4
Kayıt Tarihi : 20.12.2024 15:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2005 Yılında İstanbul'u ziyaret etmiştim. Kitaplardaki okuduğum, kartpostallardaki gördüğüm, İstanbul'a gidip, döndüklerindeki gördüklerinin anlattıkları rüya ve masal şehir değildi. Hayal dünyamızı süsleyen, İmparatorluğun Payitahtı olan bu şehir olamazdı. Sükutu hayale uğramıştım. O zaman Ayasofya kapıları kapalı, sadece turistlere açıktı, ben de yabancı turist kafilesiyle girmiştim Ayasofya'ya . O gün hayal dünyamdan geçenleri terennüm etmiştim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!