İstanbul Rubaileri-2 Şiiri - İsmet Zeren

İstanbul güzel şehir ayrılığın insafsız
Mizanında olmadım hiç bir zaman tarafsız
Ekmeğimi kazandığım gurbet dönüşlerinde
Yaşadım sende seni ben her zaman israfsız

Balık gibi döksem seni pul pul mısralara
Deniz gibi yazsam seni ah o mavi sırlara
İstanbul'u göreceğim seni sırlar ardında
Dönüpte bir baksam hazin hatıralara

Oynaşıyor düşlerim gümüş rengi sularda
Yaşıyorum geçmişi en hisli duygularda
İstanbul'la buluştuk gecenin ötesinde
Oysa sevdiğim kadın en derin uykularda

Bugünü yarını dünü bir değil
Cennetten köşedir kötü yer değil
Anarım ismini bir dua gibi
Ayrılmak çok acı dönmek zor değil

Gitmiyor hayali gözden gönülden
Şair için bu bu şehir farksız ödülden
Yanan yüreğimi söndürmek için
İstanbul dökülür ıslak mendilden

Yar gelir mi beklesem Boğaz yolunda
Heyecandan ölürken güller elimde
Bana doğru koşan narin hayali
Hala yüreğimde hala aklımda

Her kim yaşar şu alemde bir İstanbul masalı
Siler gamı yüreğinden hiç görünmez tasalı
Her kim sever bu şehri canı gönülden
Kadim dosttur bulunmaz ondan daha vefalı

Her sabah penceremden mendil sallarım
İstanbul'a doğru uçup giden göçmen kuşlara
Ela gözlü bir yare selam yollarım
Gem vurulmaz gözümden akan yaşlara

Ruhuma sorarsan hala genç gibi
Kalbime sorarsan artık geç gibi
İstanbul anıları gönlümde saklı
Yeniden yaşamak artık suç gibi

Boğazın sularında bir deli hüzün
Yakıp kül ediyor gurbette sızın
Hiç ayrılmamıştık biz böyle uzun
Gözümde tütüyor işveli nazın