İstanbul Paramparça Şiiri - Emsal Türkü

İstanbul bile ağladı
Sen düşerken kollarımdan
Haberi yoktu gecenin,
Odaklanmış taş kalbinden
Usulca yanaştım ve bir şarkı fısıldadım boğaza
Gemiler ışıklarını kapatıp yanaştı usulca limana
Beni dinleyip kabardı deli dalgalar
Onların bile kalbi vardı ve oturup benimle ağladılar.

İstanbul’da aylak günler
Ve aylak geçirilmiş saatlerin arkasından
Boğaza kusulmuş bütün yalanlar
Şehrin rengini alıp gitmiş
Senden artan ezik hatıralar
Bükmüş boynumu bu şehir Yıkılası,
Ayrı bir kalp yarası,
Ayrı bir kalp yarası bu şehrin ışıkları.

Şarabın kızıllığına boyanınca
Rengi bulutların
Derinden bir ahı koparır yakomozlar
Çıldırtır unutulmayan
İstanbul’da yitirilmiş aşklar
Kilitlenir kalbin son vapur düdüklerine
Esir olmuştur artık çaresiz, giden sevdiklerine