İstanbul Otogarı Şiiri - Nurten Altınok

Gitmenin sancısını
Çeken bilir bu acıyı
Yoksa uğurlayanı

‘’Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol’’
Bu gemi o ’’ Sessiz Gemi ‘’ değildir kalkan bu limandan

Burası İstanbul
Burası İstanbul Otogarı
Burada boy atar hüzünler fark etmezsiniz
Burada yaşlanır bulutun gözyaşı
Burada alevlenir köz, yanarsınız
Dudak ucundaki busedir kırılan
Buğulanmış bir cama yaslanırsınız.

Burası İstanbul
Burası İstanbul Otogarı
Gürültü sarmış dört bir tarafı
İnsan sesi, motor sesi, ayak sesi
Burası insan seli, ne yöne aktığı belli değil
Telaşın sesi
Veda kısacası ya da elvedanın nefesi.

Satıcıların ellerinde pişmaniye tepsisi
Neden pişmaniye
Pişman niye?
Giden mi? Kalan mı?
Kim pişman!

Gelen ağlar, giden ağlar
Varsa bekleyeni / sevinçten
Yoksa / kederden
Kim pişman!

Gitmenin sancısını
Çeken bilir bu acıyı
Yoksa uğurlayanı

Burası İstanbul
Burası İstanbul Otogarı
Burası kocaman bir yaşam kitabı…

Nurten Altınok

24.11.2014