İstanbul olsam yolunu gözlerdim.
Yokluğunda özlerdim.
Geldiğinde ilkbahar olurdu.
Gittiğinde sonbahar.
Yaprak dökerdim, adımların uzaklaşırken.
Akıtırdım gözyaşlarımı tüm sokaklarıma.
Aşkımı ilan ederdim insanlar selden kaçarken.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta