İstanbul...gerçeklerin yalanlara karıştığı büyük şehir...sevdiklerimi yutan ama kavuşmamıza arasıra izin veren girdap...istanbul nerdesin yada ne kadarsın? kim anladı ki bu güne kadar? her ağlayan ve hiç kopulamayan şehir...seni mi seviyorum, içindekileri mi? dünyanın en yalnız şehri...içindekileri saklama bizden ki sadece üzülmeyelim yüzünü görünce...şehir yüzlü aşıkları al yine götür kendine...kendi cennetine...ayır onları diğerlerinden...farklı olduklarını yaşat...hissetir sevdayı...avuçlarını doldur bembeyaz güllerle...
İstanbul, sev beni ne olur! ! !
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta