İSTANBUL
Ruhumu ayırıp bedenimin en derin noktalarından
Bir yere sürüklediler geçirerek çile diyarından
Geçtiğim yerlerde kim bilir kaç garip ölmüş kaç yoksul
Her birini kendine aşık eylemiş dediler İstanbul
Meğer İstanbul’un güzelliğini duyan koyulmuş yola
Adı da Konstantin imiş görmek nasip olmazmış her kula
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
