İstanbul Medeniyeti Şiiri - Aşık Fani

Kadın, erkek belli değil orada,
İstanbul’da medeniyet böyledir.
Pavyon kapısında kızlar sırada,
İstanbul’da medeniyet böyledir.
Sultan Ahmet Meydanı’nda fahişe,
Bizde günah olan, orada neşe,
Terbiyenin yeri; ıssız bir köşe,
İstanbul’da medeniyet böyledir.
Mundar vücuduna keten bez geçmiş.
Namus, hayâ uğramadan düz geçmiş.
İnsanlara bak; her şeyden vazgeçmiş.
İstanbul’da medeniyet böyledir.
Yaşı yetmiş, boya çalar saçına,
Gider diskoteğe, fuhuş maçına.
Böyle medeniyetin taa içine.
İstanbul’da medeniyet böyledir.
Avrupa’nın zibidisi, sürtüğü.
Bizde moda olmuş, onun yırtığı.
Hâkir görüyorlar, başı örtüğü
İstanbul’da medeniyet böyledir.
“Ayıp” dedim, “hele yürü” dediler,
“Günâh neymiş, kafan geri” dediler
“Fani köyden geldin, kıro dediler.
İstanbul’da medeniyet böyledir.