İstanbul kimdir bende, kimse bilmez…dalgalanır içimde mavi rüyam.
Birden bire Sultanahmet, birden bire Ayasofya oluverir dünyam.
Karşıdan bir gemi geçer, Haliç’te bir duvar neden olamadım der içim
Geçse gemiler ben baksam, ey ömrüm burada bitemez miydin?
Çağırır bana her sabah Gülhane parkı, gözlerim kapalı ruhum uyanık
Ben bende değilim sanki yürürken; gece yıldız, gündüz güneş tanık
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
