İstanbul- Mardin Şiiri - Servet Balıbey

sen İstanbul ol deniz, saraylar sana kalsın
ben Mardin'im bej kuru, çatlayan toprağıyım
sana gider en hisli, müziği kemanların
bana defler musallat, kavalın avazıyım

sende nezaket vakar, gül yüzünde hep bahar
bende direnmek esas, her mevsim beni yakar
sende endam ve lügat, en güzide tabiat
bana toprak dokunur, taş toprak beni yıkar

İstanbulsun yemyeşil, mavilik gökler kadar
Mardinim ben bembeyaz, evimden kabre kadar
zıtlığımız özgedir, hırsımız sevincedir
güneş battı mı aynı, sevdamız gecededir