İstanbul ll Şiiri - Özdemir Burun

Sılay-ı rahime giderim yazın,
Ancak bu kadar sevdalı olur kul,
Hem hayalimde, hem de aklımdasın,
Sana sevdalıyım güzel İstanbul...

Bil, sılada doğanın içindeyim,
Gece ay-yıldızların altındayım,
Buralarda geçti hep çocukluğum,
Yine seni arar gözüm İstanbul.

En güzel yıllarımı sana verdim,
Seninle sevdalandım, sende sevdim,
Sen aklım, emeğim, aşımsın benim,
Ben sensiz bir hiçim güzel İstanbul.

Gezmeden alem-i cihanı gördüm..!
Çan seslerinden ürpenip üşüdüm,
Ezanlarınla huzur bulur gönlüm,
Gönüllerin sultanısın İstanbul...

Dünyada yoktur hiç eşin-benzerin,
Semaye yükselir minarelerin,
Şahididir, şahadetlerimizin,
Uğrunda ölmek ne güzel İstanbul.

Boğazın her iki yakasına da,
Mührünü vurmış sultanlar hisarla,
Neler dendi, gizemli yalılarda...
Gemiler yürür karada İstanbul.

Sen kıtaların gizli kilidisin,
Boğazında takılı incilerin,
Taşın, toprağın da altındır senin..!
Sen hazinemizsin güzel İstanbul.

Sen de kuruldu imparatorluklar,
Koynunda yatıyor nice sultanlar,
Hayel kuruyor mabetler, saraylar,
Sen şanlı tarihimizsin İstanbul...

Dünyaları verseler seni vermem,
Seni alanı övmüş Peygamberim...
Onun sözünü hiç yere düşürmem,
Hem dünyam hem ahiretim İstanbul.!
ÖB.