İstanbul'la dertleşiyorum gözlerim yaşlı,
Budur hayatımın gerçek masalı.
Daha gençken toy bir delikanlı,
Saçlarıma kır düştü İstanbul.
Büyük bir sevgiyle sürüklendim peşinden,
Beni benden ayırdı felek benliğimden,
Şimdi dökülür bu gözlerimden,
Akar gider denizlere kadar İstanbul.
Kim? Mahşer gibi kaynayan âleme dur diyecek?
Kırılmış kalpler ömür boyu inleyecek,
Dünya bu önce sevilip sonra itilecek,
Bağrına basan olmadı beni İstanbul.
Hiç durmadan çırpınıp uçmak ister iken,
Sevgiye koşuyorum dert bende iken,
Ağlanır mı hiç gülmek var iken?
Gülerken ağlattın beni İstanbul.
1990
Kayıt Tarihi : 20.2.2010 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiye koşuyorum dert bende iken
Ağlanırmı hiç gülmek var iken
Gülerken ağlattın beni İstanbul
Şikayetlerini anlatan şaire,bu güzel şiiri için tebrikler.
Mustafa Yiğit
TÜM YORUMLAR (25)