İstanbul Kınından Çıktı

Bir ceylan bakışı sekti aynamdan
Düştü belki bilemem
Bir andı geçti
Aramızdan bu geçkin mevsimi
Bir de o güzel rüyayı
Çıkarmasın Mevlam
Bizi ümitler yeşertsin dağlarda
Ovalarda bereket sarsın
Vadilere taşsın pınarlarım
Bir an gibi geçsin ömrümüz
Gökyüzünde parlayan
Yıldız değil bir an gibi geçsin

Bir hülya bulutu dolaştı başımda
İyiliği kuşandı sözlerim
Dilim şiire döndü
Erzincan'a bir hal oldu
Dağları karlandı
Yüreğine caddeler sokuldu
İstanbul kınından çıktı
Aşka bilendi önce
Sonra yareyi öptü
Gülüşünden
Yetim gülüşünden

Sensizliğin ortasındayken sokuldu bağrıma
Bir gelincik tarlası olma isteği
Gündoğumunda
Ya da sana mavi bir şiir daha yazmak
Çiçeklerin dudağına
Hücreden dar bu tavşan uykusu
Bu zar şansa yürümez
Kazılır hüsrana bir mezar
Seni sevinçle anıyorum ey peri