İstanbul, kadın, huzur, aşk

İstanbul

Kızıl akşamlardan hüzün renkli gökkuşağı,
Göğsünden fışkırmış keskin dilli minareleri
Kümbetleri, taş duvar ahşap yüz kadim düşleri
İstanbul, ellerden gözlerden ve ruhtan doğmuş şehir sureti

Kadın

Al yanaklarında Gülizar, teninde ipekten çeper
Kokusu cennetten aşikâr ledün bir haber
Gözlerinde perdeler, yanaklarına oluklar açmış katran gözyaşı
Sahipsiz İstanbul’un koynunda gönüllere sefer

Huzur

Hülyalı gecelerin dilinde davudi bir zikir
Dilimsiz zamanın toprak kokusu, dua ölüme seyir
Aşk, yalnız kahve gözlerde bir yara, dudaklarda hayal-i vefa
Bedenden ruha usulca imzalanmış müebbet mahpus- ceza

Aşk

Murad-ı ilahi, aynalardaki kırık dökük düşlerin cilvesi
Bilinmek hicap –toprakten leş- kemiği ve çamurdan beden eş
Kayıp mızrap, dillerde zehir, bedenler cehennemde saltanat
Aşk, yarım nota, melodisiz beste, gözlerde işve- lütf-i hayat