Bakışların and gibi kavildi benim için
ideayı hayatı dünyayı erken anlamıştık
birlikte yürüyecektik baharlara
şimdi ben bu şehirde yalnızım
sen İstanbul oldun çıktın
kimle yürüyorsun yeni bahara
yokluğunda tutunduğum damarlar
ne süt verdi ne kan
zayıfladı ruhum günbegün
muhtaç oldum hep bakışlarına
hayatım felç sen bari anla
esrarımız fâş oldu diye kızma
ayna karşısında bir nebzecik vakit ayır da
gönül nazarını tarafıma ayarla
istanbul kadar yakınsın bana istanbul kadar uzak olma
Kayıt Tarihi : 4.3.2010 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-----------------
Şiir finalindeki ''sesleniş'' şiiri resmetmiş zaten..
Beğenerek okuduğum şiirin, şairini kutlarım.
saygılarımla ....
www.fethullahgumus.com
TÜM YORUMLAR (63)