İstanbul İstila edilmiş! ...

Dili…
Dini…
Kültürü farklı,
Milyonlarca insan geziyor
Beynimin dar sokaklarında!
Kilisenin kapıları sonuna kadar açık!
Düşüncelerim günah çıkartıyor,
Köşe başında oturan yaşlı bayan’ı
Dilenci sandığım için…
Benim yaşadığım topraklarda,
Sorduğum bir adresin
Yabancı bir dil ile yanıtlanması ne acı.
Caddelerde toplanıp
Kulak zarımı delerek geçen sesler,
Bize ait değil bilirim.
Bakışlar sarhoş,
Sahiller kimsesiz,
İnsanlık külahta ki dondurma gibi,
Eriyip gitmekte.
Ya ben yabancı olmuşum bu şehre,
Ya da İstanbul istila edilmiş.