İstanbul İşte Şiiri - Mustafa Cihan

Kimi sevdi seni
Kimi nefret etti senden
Kimi tepelerden baktı sana
Her yanına hayran kaldı
Kimi dinledi seni
Her seste seni duydu
Kimi sisler içinde buldu
Her nefeste boğuldu
Kimi “Canım! ” dedi
Canından aziz bildi

Suyun hiçbir suya benzemez
Toprağına “toprak” denmez
Göğünde bir başka şey serili
Gördüm sen İstanbul’sun

Ötesine berisine boş ver şimdi
Üsküdar vapurundayım
Güneş, Sarayburnu’nun tepesinde
Bir taç gibi

İki yanımda martılar
Bilmeyenler olabilir
Yeri gelmişken söylemeli
-Martı
Sadece İstanbul’da yaşayan bir kuştur-

Gözlerimde İstanbul
Boğazdan yükselir bütün ruhlar
Yukarı
Bunu herkes bilir

Bak Sicilyalı bir balıkçı ölmüş
Çıkıyor gökyüzüne
Yanında yeni dünyadan biri

Her şey unutuluyor mu ne?

Herkes sevdi gitti seni İstanbul
Amenna
Ama sonsuza dek, sebepsiz, hırsla, çılgınca
Seni yalnızca
Komutanlar mı seviyor ne?

Yüzün başka
Kokun başka, tenin başka
Dokundum sen İstanbul’sun

Hâlâ Üsküdar vapurundayım
Güneş Sarayburnu’nun tepesinde
-Bir taç gibi- değil
Rüzgâr, bulutlar, gölgeler ve gökyüzü
Bir tek İstanbul’da var
Bilenler bilir

Vapur yanaşıyor
Susalım artık
İstanbul konuşuyor
Hep birlikte dinleyelim