İstanbul İstanbul Şiiri - Yakup Öztürk

Yedi hırçın,tepenin,sırtında yatan dilber,
Gerdanında incidir,haliçte yakamozlar,
Çift tokalı bir kemer,belinde dilsiz köprü,
Saçlarını üfürür,boğazda esen yeller
Hamurunu yoğurmuş,her yaşta,şanlı tarih,
Her hayrattan ayrı damlar,ameller salih
Hünkarları emzirdi,dövüldü tokat.şamar,
Yüce misafirlere,döşek oldu,bu talih,
Yüzündeki çizgiler,şişane yokuşları,
Kıyamet provasında,koşuşan insanlar,
Yanağında gamzedir,beyoğlu sokakları,
Mıknatıs gibi çeker,ayasofya bakışları,
Balık ekmek kokusu, laleliden duyulur,
Bir semti diğerine,taşır yoksul hamallar,
Yılan gibi kıvrılır,düğüm düğüm sokaklar,
Boğazda bir akşam yeli,belki bin aç doyurur,
Ayakta altın halhal, yaz akşamı üsküdar,
Geçilmez fiyakası,kadıköyün,modanın,
Her taşında bir ağıt,hemde hepsi manidar,
Sen en güzel çocuğusun,dünya denen adamın.