İstanbul I Şiiri - Osman Aslan

Ben geleceğim sana; günlerden bir gün,
İçine karışacağım bir bahar üstü,
Anam selam yollayacak babam para.
Bir de kenarı çizili mendilde iki çift burma…
“kolay mı memleket doyuruyorsun” diyecek.
Pek de doğru diyecek ya, canına minnet.
Sana doymaya geleceğim, seni doyuracağım.
Ve senden nefret edeceğim ara sıra,
Beklide seveceğim, beni seveceğin gibi.
Sana umut bağlayacağım, olmayacak dua olsa da,
Ve senden medet umacağım…

Ben geleceğim sana; günlerden bir gün.
İçine karışacağım bir bahar üstü,
Sokakların karşılayacak, dilencileriyle diz boyu,
Islık çalacak birileri elleri ceplerinde yürürken,
Ölüme inat bir ihtiyar, çökecek köşe ucunda.
Kuşlar geçecek üstünden, bir harbe gider gibi.
Oysa savaş içindedir senini, sensin kemirenin.
Yağmurlarını biriktirecek eskimiş çukurlar.
Bende ıslanacağım gayet nedensiz ve kimsesiz.
Ve hep adı gibisi yok diyeceğim İstanbul umun…

İSTANBUL II
Sana geleceğim günlerden bir gün,
Torbamda kokulu bir gözleme elimde ayran kabım,
İlk günüm ağzı açık seyredeceğim seni,
Arada bir kornalar yoldan çekilmemi isteyecek,
Öyle ya köyden indim şehre
Birkaç akranlı hemteşim olacak
“tek kişilik evin tek kişilik odasını paylaşacaksın” diyeceksin.
Bir de havalımı havalı zengin kızına aşık olacağım.
Resmini çizdirteceğim dadaş dostuma,
Olmayan yatağımın başucuna asacağım havalımı,
Ve her gün batımında olmayan elektriğin,
Sülalesine söyleneceğim sevdiğim karanlık oldu diye…

Mevsimlik konuşmalarım olacak hep aynı,
“taşın toprağın altındır” diyeceğim…
âmaların olacak, sağırlara kulak,
sağırların olacak, âmalara el-ayak,
ve mekteplerin olacak çocuklara ocak.
Bir de insanların olacak insafsızlara inat.
Ve hep bir davan olacak yerli yersiz.
Her gün grevleri ağırlayacaksın kuşkusuz,
Bende içinde olacağım suçlu yada suçsuz.
Seni yaşayacağım hata ve de iftiharlarınla,
Seni yaşayacağım bana kanatlan masanda…

İSTANBUL III
Ben geleceğim sana günlerden bir gün,
İçine karışacağım bir bahar üstü,
Yorgun memurların omzunda,
Toplayacaksın çocuklarını sokak aralarından.
Yağmurun sana hüküm sürdüğü bir gecede,
Ekmek çalacağım senden helal demesen de,
Kaldırım uçlarında aç karnımla oyalanırken,
Nefesimle parmak uçlarımı ısıtacağım.
Asla restoranlarında oturmayacağım.
Bazı geceler sen de üşüyeceksin benimle,
Ama benim ne Hilton ne de Pera Palas otellerim olacak,
O zamanda yazlarını özleyeceğim.

Ben geleceğim sana günlerden bir gün,
İçine karışacağım bir bahar üstü,

Beyoğlu’nda barındırdığın kenar süslerini
Yadırgayacağım en derin mahremiyetinden.
Bir Ali Poyrazoğlu tiyatrosuna geleceğim
Bedava değil çaldıklarım olacak.
Bayramda elini öpeceğim işlek caddelerde iki kuruşa.
Bir gazetelerle örtülmüş cesedimi karşılarken
Hatır istemeyi unuttum ya, söyleneceksin
Haberlerde çıkacak cesedimin ismi olmayacak.
Çünkü ne Alman ne de Amerikan hastanelerinde öleceğim.
İşte o zaman ne anam ne babam olacaksın.
Benden sonrada umurunda olmayacak yaşattıkların.
İçinden çıkacağım bir bahar üstü,kışın…