İstanbul Hoyrat Bu Gece Şiiri - Yorumlar

İstanbul hoyrat bu gece. Sert esiyor rüzgar, soğuk. Karanlığa bakıyorum penceremden, yağmurun sesini dinliyorum ve cama vuruşunu. Aklımda sen varsın. Gülümsemen ve mavi gözlerin. Birkaç saat önce duyduğum sesin dolanıyor sanki etrafımda. Keşke gelseydin diyorum yada erken arasaydım yakalar mıydım? Neyse, uzatmanın anlamı yok. Galiba tanrı istemeden yakın olunmuyor.

Bugün uzaklık vardı aramızda farkındasındır. Uzaktı gözlerim, gözlerine değmemek için. Sana yazdıklarımdan sonra duygularını ifade etmeyişine içerledim galiba. Tepkisiz kalıyor olman şaşırttı. Cümleler kaçtı sanki bir araya gelince korkudan. Biliyorum aslında söylenecekler bunlar değil. Sonra düşündüm de, daha ne demeliyim ki. Bu varıp varılabilecek son durak gibi. Ötesi yok. Yani bende gidilecek yön kalmadı, gösterecek sensin bundan sonrasını.

Aklında mıyım bilmem ki. Yüreğine yada zihnine düşüyor muyum olmadık vakitlerde? Aynı gökyüzünü seyrederken karanlıklarda, senin de yüreğin üşüyor mu bensizlikten? Üşüyorum canım ben ve sensiz tutunamıyorum hiçbir şeye. İyiyim aslında eskiye kıyasla. Kendime olan saygımdan, hayata daha bir sıkı tutunuyorum. Güçlü durmalıyım, yoksa ben olmuyorum. Yine de ne yaparsam yapayım, seni yok edemiyorum. Aynı şarkı dinlediğim. Okuduklarım hep bize dair şeyler ve sana yazdıklarımı tekrarlıyorum sürekli.

Uyuyacağım birazdan, yarın yeni bir gün. Kafamı yastığıma koyduğumda önce sen geleceksin rüyalarıma. Bize edeceğim en güzel dualarımı, ama öncesinde sana. Sensizim ama uykularımda olacaksın benimle, rüyalarımda kal. Mutlu başlayacağım güne. Seni göreceğim her gün zaten mutludur ve lütuftur yüreğime. Canım; yine de içimin burukluğunu yok edemiyorum bir türlü. Olur olmadık yerde gözüm sulanıyor. Sesini duymayı istiyorum zamansız. Aklıma düşmeye gör, nasıl dayanılır yokluğuna sonra.