İstanbul Hoşçakal Şiiri - Erdoğan Ergin

Galata’dan Ayasofya’ya uzanan
Rüzgardan bir köprü kurulur
Dalgalar yalar koca sütunlarını
İnsanlar köpüklerinde boğulur
Bırak yere mendilini
Gözyaşlarından şehri yeniden doğur

Kül rengi bulutlar kız kulesinde
Prensesine nefesini uzatır
Üsküdar’a doğru martı çığlıkları
Yeditepeden birine
Bir adamın kambur sırtında tırmanır
Ve adamın çığlıkları
Yalın ayak çocukların yaşadığı
Evlerinin kapı aralarından duyulur

Yağmurlar yıkamış cami avlularını
İnadına soğuk mermerlerin,
Parlak ve şatafatlı
Ve o kadar ölümü hatırlatan
Soğuk bakışlarında
Soğuk konuşmalarında
Her selasında imamın
Evlerin içinde
Koca koca adamlar
Kendi umutlarında boğulur

İstanbul,
Ağır havası ile Bebek’te
Bir gitar telinin, batı müzüğiyle
Dua eder, günaha gebe bir çocuk
Cebinde, çaldığı paraların bozukları ile
Cami çeşmesine atarak

İstanbul,
Hoşça kal demenin mutluluğuyla
Bu yağan yağmur
Bu kül rengi bulutlar
Yeditepeden dolaşıp
Martıların kulaklarına fısıldayarak
Tüm sokaklarında haykır
“Hoşça kal, İstanbul”