İstanbul Hikayesi Şiiri - Gülçin İçöz

Torpil yemiş serseri bir kurşun gibi şimdi
Arka sokakta kendi kusmuğunda boğulan şarap müptelası bir berdüş.
Biraz kirli,tabi çokta rüküş.
Ne ezanı kulağında yemin,Sultanahmet'in
Ne de her gece kurt gibi bedenini kemiren üşüyüş.
Altında jartiyer,elinde yarım bir sigara bekler şimdi.
Taksimin Sevda Ablası,
Yaklaşmamak gerek çokta asabi.
Oval ruj lekeleri dudaklarında
Klonlamak lazım İstanbul için onun bir eşini.
Oysa kimbilir kaç kez zührevi hastalılara gidip geldi.
Ağlayan bilekler çok kızıl küvetin başında şimdi,
Dolaşıyor gözleri,dökük evinin boğaz manzarasında,
Ağdalı bir yalnızlık sarıyor düşlerini,
Ne kadar da ironik bir son yaşanıyor banyosunda.
Gülhane Parkında şuursuz dolaşmakta şimdi
Sevgilisi tarafından terkedilmiş bir öğrenci,
Boğaz nekadar da dost gözüküyor gözüne
Ah keşke hormonlarına yenilip o delikanlıyı kuytuda öpmeseydi.
Günlerden pazar,Galatada balık tutuyor şimdi
Geçen hafta Kabadayı Selim'i yakalayan polis abi.
Yapacaklar akşam çoluk çocuk ızgara keyfi,
Başını rahat koyacak yastığına,
Ah bu Selim Abi keşke Sevda Abla'yı öldürmeseydi.
Apse yapmış İstanbul'un dişi
Kar düşmüş yine kitlemiş trafiği
Ee...Allah'ın işi,selpakçısıda kazanacak ekmeğini.
Ah be Berdüş! Göçtün gittin bu soğukta,
İçmicektin o son şişeyi.
Karacaahmatte yatıyor anam şimdi
Eminönünde ki balıkçıları ne de severdi.
Gitme dedim,girme kalabalığın içine.
Ecel işte canlı bomba gelip,nasıl da buluverdi.
Ayaklarım denize değiyor şimdi.
Ortaköyde rüzgarı dinliyorum.
Ayın şavkı saçlarımda yaldız gibi,
Cebimde emanet bir Revolver taşıyorum.
Panik atak şimdi sana karşı tüm duygularım.
Çoğul değilim artık,tekil yaşıyorum.
Bıraktım ceninimi az önce bir umumhanede,
Mutluluğu damarıma enjekte ediyorum.
İç kanama yapıyorsun bende İstanbul.Bunu bil!
Oysa ne derde deva olmuştun sen
O Etilerde eğlencede,ben bir genelev köşesinde,
Senin kararların hiçte adil değil.
Sevgilim var,bir fuhuş çetesinin başı şimdi,
Köşe bucak sarmışlar içten içe Taksim'i
Çekip gidicem bir gün sancıyı terkederek,
Ağlaya ağlaya bitirdim heryerini.
Yalan söyleyemem kendimi sadece sana benzetiyorum,
Batıyorum her gece usul usul,
Ne kadar şehvetli dudak varoluyorsa vücudumda,
Tan ağardımı hepsini bir bir kusuyorum.
Üzgünüm artık ölüyorum!
Anam gibi,Sevda Abla gibi,Berdüş gibi,
Bİr şey kaybetmiyorsun,kahretme kendini.
Tek aşkımdın benim,son aşkımda oluyorsun,
İşte hayatım...
Yedi Tepeli İstanbul hikayesi...