İstanbul Hikayesi Şiiri - Hüseyin Acar

Bir ılık rüzgâr nefesiyle başlar hikâyem bu şehirde.

Oltalarla gezerim Galata’da kâh karada kâh denizde.
Kendimi bulurum her zaman Eyüp’ten gelen ezan sesinde.

Benimdir Mısır çarşısı, o kumaş tezgâhları…
Yeni paltom üzerimde dolanırım Beyoğlu’nda.

Aldırmadan yokuşlara Üsküdar’da, izlerim denizi.
Çocukla çocuk olurum Emirgan sahillerinde.

Aşiyan’a çıkmadan edemem, dayanamam;
Yudumlar çayımı tepeden bakarım Boğaziçi’ne.

Kimi zaman güler eğlenirim İstiklal Caddesi’nde;
Ve akar gözyaşlarım kimi zaman, hislenirim
Karacahmet’in girişinde.

Dalga sesleriyle biter hikâyem,
Sonbahar gelip yapraklar döküldüğünde.