Boğazdan son geçtiğim anı hatırladım birden
Boğazımdan son nefesimin geçtiği an gibi
Güzelliklerinden etkilendiğim ilk deniz
Ve ilk şehir beni yutan, ve aşık olduğum
Son kez motora binişim geldi hatırıma
Üsküdar'dan Beşiktaş'a aheste
Deniz sularını yara yara
Sigaramı tüttürdüm kıyıya metreler kala
Son kez adalara çıkışım geldi
Samsun'a çıkar gibi Atatürk
Martılara simit atışım
Kolumda bir güzel, elimde simidim
Aklımda İstanbul
Son kez Pierre Loti'ye çıkışım
Manzaranının keyfini
Bir kahveye sığdırışım
Altındaki mezarlığa bakarken
Üstündeki yaşamı kaldırışım.
İstanbul'u izledim gözlerim açık
Kalbim gibi, ruhum gibi, gönlüm gibi
İstanbul'u dinledim, eski İstanbul'u
Boğazı, Haliç'i ve her su taneciğini
İçime çektim her buharlaştığında
İstanbul'u yaşadım son kez
Belki ilk kez, her gün olduğu gibi...
(01/12/2004, İstanbul)
Taha YaycıKayıt Tarihi : 8.1.2007 19:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!