bu ne afra,tafra,
bu ne çalım,bu afi,
yeteri kadar naz yaptın,
bence artık kafi.
bir gelir, bir gidersin,
bu cana, nekadar naz edersin,
eser,yağar,gürlersin,
İstanbul havası yarim.
doymadı mı yüreğin, cefaya ?
hiç uğramamışsın belli,Vefa ya,
belki birgün ben de ererim sefaya,
İstanbul havası yarim.
hep, naz, niyaz sendedir,
sen de kibir, herdaim öndedir,
tavırların öyle yansır ki, çevreye,
millet sanır ki,kabahat bendedir.
kızmadım,sabrettim kızamadım,
ne yaptımsa,o taş kalbe sızamadım,
çalıştım,didindim,uğraştım,
sayen de, türlü çeşit belaya bulaştım,
düzelmedin,düzeltemedim,
İstanbul havası yarim
çare ne ? ne olacak ?
halimiz ahvalimiz ?
bir karar ver,kararsız yarim,
ah benim İstanbul havası yarim
ben sustum,sen şımardın,
şımarmakla kalmadın,
taa,.. başıma tırmandın,
sanki elinde,ölümüne fermandım,
hani ben senin,her derdine dermandım ?
ah benim vefasız,İstanbul havası yarim.
düşmüş,rüyaymış, yaşananlar meğerse,
oyunmuş, çocukça oynanan,
halbuki ben,.. ne çok sevmiştim,
sandım ki,gönlüne değmişim,
aldanmak,kanmakmış benimkisi,
yalancıymış meğerse,benim,.. er sandığım kişi
yaktın beni be,İstanbul havası yarim,
YAKTIN.....
GÜLEN
22.04.2018 02,15 b .Köy - İstanbul
Kayıt Tarihi : 25.4.2018 01:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine sağlık canım...
Sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (1)