İstanbul Hasreti Şiiri - Mazhar Nafiz

Hadi kalk Tevfik,gidelim!
Bu dağların arasında
Bir uçurum oldu hayat.
Dokunsan hani
Düşecek gibiyim.

Gidelim tevfik,gidelim...
Beni bu hale düşüren umutlarım
Doğurganlığını yitirdi belli ki.
Hadi kalk Tevfik!
Daha fazla duramam
Ağlarım belki.

Hem şimdi
Vapurda sigara içip
Çengelköyü'nü seyrediyorlardır.
Toprak kokusunu salmış,
Erguvanlar açmış,
İstanbul morarmıştır Tevfik!
Gidelim...

Bahariye'nin yükü artmıştır.
Sırtlamıştır insanları.
Bebek kahvelerinde
Çay yeni demlenmiştir.
Elimize bir simit alıp
Biz de gidelim Tevfik!
Gidelim...

Gidelim Tevfik,gidelim.
Eminönü'nde ki dilenci kuşlar
Yine ordalardır şimdi.
Gündüz vakti
Bir tas yem verip
Sevaplanırız belki.
Gidelim...

Gidelim Tevfik,gidelim
İstinye'de balıkçılar
Ağlarıyla dertlerimi çekiyordur.
Topal Yorgo
Ha açtı ha açacak meyhaneyi.
Palikaryalar birikmiştir.
Yap bir haydari
Biz de şişeyi açalım Tevfik.
Gidelim.

Gidelim Tevfik, gidelim! ..
Maaşımız da birikmiştir
İstanbul'a gidelim... *

* 1905 yılında kurmay yzb. olarak Şam'a atanan Mustafa Kemal orada geçirdiği üç yılın ardından İstanbul'u çok özler.İstanbul hasreti dayanılmaz bir hal almıştır.Ve yanında bulunan Tevfik Rüştü Aras'a şunları söyler:
'Gidelim Tevfik, gidelim.
Maaşımız da birikmiştir.
İstanbul'a gidelim. '