İstanbul Güzellemesi (2)

Hilkat yılı,
6946...

akıp gitmiştir yıllar...

genç hükümdar, Eğrikapı önünde;
gökgürültüleri...

(balyemezler, çakalozlar, şaklozlar, şaykalar ve şahi isimlisi?
ağır bir yağmur!)

başlar yeni bir çağ...

Eyüp, Fatih, Bayazıd, Vefa
Atikali, Mahmutpaşa, Validesultan
St. Esprit, Neve Şalom, St. Antuan

(imzalardır kardeşliğe atılan...)

Topkapı, Aynalıkavak, Yıldız Dolmabahçe, Beylerbeyi...
Kasr-ı Neşat, Cedvel-i Sîm...

saraylar, kasırlar, köşkler;
yadeder geçmişi...

Ahmed III'den damla damla dökülür;
Urfalı taş ustasının alın teri...

güzelim ağaçlar ki,
tarih yazar Çınarları!

(geçmişle şimdiyi yaşarsınız ören yerlerinde,
anılar toplarsınız Kapalıçarşı'dan
kim bilir, belki de bir tanıdığa rastlarsınız
hiç beklemediğiniz an?)

aşı boyalı, beyaz evlerin
düşer aksi
Kâğıthane, Göksu'ya...

yüzdürür Nedîm, üç çifte kayığını
Haliç'in duru mavi sularında...

anlatıverseymiş:
iğne oyalı,feraceli kadının
âguşundaki udu...

(mızrap yerine ince, zarıf parmakların
uzatılmış pembe, uçuk çilalı tırnaklarıyla
teller üzerindeki dokunuşları...)

o 'kırlangıç' da meşk edilen
Buhûrîzade Mustafa Itrî Efendi bestesi
Segâh yürük semâi
Nef'i imzalı gazel:

Tuti-i mûcize gûyem ne desem lâf değil.
Çerh ile söyleşemem âyinesi sâf değil.'

ürper bu dizelerin sesleriyle doğa,
oynar dalgacıklarla kayık
yekenin ardındaki çürüksu,
çizer yeniden sonsuzu...

(kızların zerafeti,
Osman Hamdi Bey'in
'Gezintide Kadınlar'
tablosunu hatırlatır!)

duyulur neşeli gülücükleri:

'Beli yârim beli dost
Beli mîrim beli dost
Beli ömrüm beli dost.'

(anılar çıkartır maviden başını sevdalanır...)