İstanbul Güzeli Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

Güzelin kopardı beni dalından
Vefasız elleri çözdüm İstanbul
Her tepeden baktım köşkten yalıdan
Aşkı doya doya süzdüm İstanbul

Yazların bir başka kışların başka
Güzelin çok ama gelmiyor aşka
Yarı yolda durur olmasa keşke
Gönlümü boş yere üzdüm İstanbul

Sevda ateşiyle yandım kavruldum
Gündüzü geceye kattım yoruldum
Fırtına içinde öyle sanki savruldum
Aşkın rüzgarında tozdum İstanbul

Her akşam yoluna çıktım gözledim
Herşeyden daha çok onu özledim
Gözden nişanlandım kalpten sözledim
Yıktı hayalimi bozdum İstanbul

Gözünden çıkarmış o beni çoktan
Bir aşk yaratmiştım ona hiç yoktan
Kaşı yay gibiydi kirpiği oktan
Onunla resmini çizdim İstanbul

En güzel zamanı sürdüm ömrümde
Mutluluk su gibi aktı önümde
Ansızın terketti güzel günümde
Bunda bir gariplik sezdim İstanbul

Hissettim sevginin sıcaklığını
Göremedim onun alçaklığını
Üstüme yıktıda volkan dağını
Aşkıyla eridim buzdum İstanbul

İstanbul içinde aşık olalı
Görmedi belkide böyle sevdalı
Bıraktınız beni kalpten yaralı
Birde mecnun gibi gezdim İstanbul

Çok şey istemedim birazcık sevgi
Mutluluk kaynağım gözünün rengi
Anlarım ben onun değildim dengi
Ne sana ne ona kızdım İstanbul

Belkide bu sevda hakkım değildi
Birtek boynum burda düştü eğildi
Sen güzel o güzel ne çok sevildi
Bu şiiri size yazdım İstanbul