İstanbul Gurbette Şiiri - Yavuz Kiliç

Gurbet bedenimi aldı
gönlüm sende kaldı İstanbul

Bir kuş olup uçsam göğünde
maviliklerinde bir balık
rüzgar olup essem
sokak aralarında
ya da
Çamlıca yolunda bir çalılık

O çınar ben olsam Emirgan’da
sıcak yaz günlerinde
gölge etsem insanlara
şu süzülen vapur olsam
dolaşsam Boğaz’da
bir yakadan öbür yakaya

Sarayburnu’nda bir kaya olsam
her vuran dalgada
kokunu duysam

Bir sevgiliyi süzer gibi
gözlesem seni
sağ yanım Adalar,Marmara
sol yanım Boğaz
martılar Sen’de uçmaktan mutlu
kanatlarında bin eda,bin naz

Seni bir arkadaş gibi karşıma alsam
bir bardak çayı beraber yudumlasak
Kızkulesi deyip efsanelere daldığımda
ben sussam sen kendini anlatsan
efsaneler yaşanır sende
söylenir dilden dile
sen belki de cennetten bir beldesin
efsaneler geride kalır sen efsaneleşirsin

Gurbet bedenimi aldı
gönlüm sende kaldı İstanbul

Ne kadar uzak olursan ol
iki kirpik mesafede dur
gözler donuklaştımı ufukta
bil ki semaverler kurulur

Kapanınca kirpikler dalarım bir an
mesafeler kalkar aradan

Yaradan,Ey Yüce Yaradan..
bir yel estir İstanbul’dan
alsın beni buradan
nasiplensem bir zaman
o manevi havalardan
semaver soğumadan
beni buradan al
İstanbul’a sal…

Yavuz KİLİÇ
02/04/1989-Londra