İstanbul Gözlü Çocuk

Çocuk oyuncağıydı İstanbul
Istanbul Gözlü Çocuğun ellerinde
Düştü
Kırıldı aynası
Kırıldı bin bir yerinden
Yapıştırıldı
Pul, pul
Kalır mıydı Istanbul
Kalır mıy dı aynısı

Bin bir gözüyle bakıyordu artık İstanbul
Istanbul Gözlü Çocuğa
'Hayal-meyal' dese de
İstanbul kadar koskoca bir yalandı
Hatırlamadığı
Eve geç gelirdi babası
Sebep; falan-filândı
Önünde rakı masası
Elinde kükreyen falakası
Tir tir titrerdi Istanbul Gözlü Çocuk
Içinde yangın yeri
Yangın yeriydi sobası
Kıştı, soğuktu, tir tir titrerdi ayakları
Ve kulaklarında sayardı İstanbul
Dayakları

Çok geçmedi,dayanamadı, göçtü anası
Bir öğlen vakti duyuldu salâsı
Ne zaman ezan sesi duysa İstanbul Gözlü Çocuk
Ne zaman ezan sesi
Beş vakit, İstanbul musallası...

Sevmeye hakkı olmadığını bile bile
Sevdi
İstanbul adlı bir kızı
Düşlediği de küçücük bir evdi
İstanbul dört duvar
Dört duvar mahrem
On yedisini bile beklemedi deprem
Dört duvar sevdi İstanbul adlı bir kızı
Iki damla İstanbul düştü gözlerinden
Istanbul içinde bir sızı
Kâh kapattı gözlerini baktı siyaha
Kâh tanıdı tüm renkleri
Sadece...
Sadece, İstanbul kırmızı.

İki damla İstanbul düştü gözlerinden
Kaç İstanbul türetti
Bir İstanbul belirdi düşlerinde
İstanbul'a da yetti
Nihayeti bir biletti
Bir sinema çıkışı attı cebinden
İstanbul edeceğini etti

Doğuya gitse Çin'de doğuyordu İstanbul
Sessiz sedasiz içine doluyordu
Ne zaman nefessiz kalsa
Bir solukta İstanbul
Bir soluk içinde boğuluyordu

Yalancı mutluluklar diyarıydı İstanbul
Tüm sahte mutluluk Istanbul'da tozuluyordu
Yirmi dört olsa da ayarı
Bir saptın mı İstanbul'a
Bir saptırdı mı İstanbul
İstanbul kadar bozuluyordu

İstanbul'un tavernasında çın, çın kırılıyordu tabaklar
Suskun kalan şahitleriydi kirli ellerinde ak sokaklar
'Birimiz hepimiz için, hepimiz birimiz için' masalını
Anlatıyorken dudaklar
Birileri kaymağını yiyordu İstanbul'un
Birilerinin başında patlıyordu kabaklar

Kurtulmak vardı İstanbul'dan
İstanbul bir düştü
Boğazından geçti köprü
Köprüden geçti İstanbul
Köprüde niceler ölmüştü
Kırıldı bin bir yerinden,
Atladı...İstanbul'a düştü
Kurtulmak vardı ya İstanbul'dan
İstanbul başına üşüştü

İstanbul; bir 'Düş'tü...