İstanbul Gözlerin Şiiri - Mesut Sütçü

Gözlerine teslim oldu bu şehir
Yüreğim yıkık duvarlarda kaldı
Kaderim son çizgisinde seni buldu
Bu sevdayı bir ben bir İstanbul bilir

İstanbul hep gözlerindeydi
Gözlerimi alan sendin
İstanbul’u benden alan
Ellerim yokluğunuza değdi

Ey kalbimi bölen gidişin sahibi
İki yakası tutmaz artık bahtımın
Köprü kurulmaz bu ayrılığın
Sonunda sen oldun galibi

Peşinde sessiz hıçkırıklar yuttum
Ömrüm sonsuzluğa sürgün yedi
Yedikule’de boğulan feryatlar gibi
Son çığlıklarımda bile sustum

Benliğimi görülmemiş bir hasret aldı
Gelişin fetihti gidişinse talan
Ey şehrini de götüren kumandan
Kalbimin mührü sende kaldı

Söyle ben miyim sularında yanan
Surlarındaki son yaralı değil miyim
Bil ki uğruna dökülen kanlar benim
Benim rüyalarında sana ağlayan

Artık gözlerin terk etti bu şehri
Tahtım da bahtım da yıkıldı
Götür yağmurda ıslanan vedanı
Götür aşkını, şu İstanbul emanetini

Gözlerim gözlerinde isyan buldu
Kovulmuş bir kalp bıraktın bana
Ömrümdü tükenen yokluğunda
Gözlerinde kaybolan İstanbul’du