İstanbul Gibiyim Artık

Gülmeyi bebeğe bıraktım
Üzülmeyi Beşiktaş da sakladım hıçkıra hıçkıra
Aşkımı değil de, çaresizlik düştü gözümden
Taksim kadar kalabalık;
Her türlü insanların olduğu Kadıköy gibi
Sessizden sessize yükseliyor çığlıklarım
Aslında bir o kadar da mutluyum
Her şeye her soruna karşı beni varlığıyla
Mutlu eden biri,
Geleceğimi güvenle paylaşabileceğim
Bir hayat dostum var su kısa ömrümde
TEŞEKKÜRLER beni bu güne getiren sadık düşmanlarıma...