İstanbul Gibiyim Şiiri - Gül Sargın

Yalnızlığım
Geç otur hadi karşıma
Seninle Kızkulesi manzarasın'da
Bir çay sefası yapalım
Alayım kağıdı kalemi elime hatta
Bir şiir döktürüvereyim boğaza karşı
Sende bir iki cümle kat hadi
Birlikte süsleyelim
Bu şiirimin mısraları'nı
Sahi İstanbul'da dinler mi?
Şiirlerimi senin gibi
Martılar, vapur sesleri
Masmavi gökyüzü'de eşlik eder mi? bize
Yalnızlığım
Biliyorum bazen çok üzüyorum ben seni
İstanbul sahilleri gibi
Dalgalanıyorum ya bazen hani
İşte bu Sırf sana nazımın sığdığından'dır
Yalnızlığım
Ben böyleyim işte
Bazen deli bir rüzğar gibi esip gürlerim
Bazen'de hırçın ve dalgalı
Tıpkı boğazın soğuk suları misali
Ama sen tanırsın beni
Derinliklerim'de hep güzellikler gizlidir hani
Duyğu yüklüdür ömrümden geçen gemiler
Şiir yağar karanlık gecelerime yıldızlar yerine
Yalnızlığım
Bugün ben çokmu  konuştum sahi?
Susmalımıyım..!
Dilim susar belki de peki ya kalemim?
Onu ne kadar susturabilirim ki şimdi...!