İstanbul gibi Şiiri - Nurettin Akdeniz

Bülbülün, güle feryat ve figanı
Arzı halidir, Ahu zararı
Gönülden çığlıkları ve intizarı
Ah ah ,derin sızısı ,ince ağrısı

Sen yârsin, hayaller içinde gerçek
Gece gündüz ,hayatın anlamı gerek
Sen; İstanbul'dan farksızsın, bire yâr
Yeditepe ,iki Deniz, iki kıta, bir şehir

Çıkmaz sokak gibi, saplandı gönlüm
Ne söyledin, ne eyledin, bire ela gözlüm
Müebbetini, muhabbet eylesin ,yüce Rabbim
Elim ayağım ,yüreğim, aklım karışık duygularım

Sevmekle cezalandırsın, diliyorum
Ellerimi açıp, her gün,Rabbimden istiyorum
Kapatıyorum gözümü, hayallerde,rüyalarda
görüyorum.
Uykumda gece, gündüzüm de,seni yaşıyorum

Elif gibi dosdoğru,sana olan aşkım, sevgim
Hep aklım sende ,fikrim seni düşünürüm
Gökyüzümün mavisi,suyum, yosunum
Kitaplar seni yazsın,olasın hep okuduğum

Bahar'ın ılık rüzgarları,denizlerin meltemi
İstanbul'un gizemi, cazibesi gibi, tutku gibi
Hayatımın sırrı, yemeğimin tuzu, çayımın şekeri
Tadım, tuzum, biberim,balım;sigaram gibi

Seni; seninle, yanımda yokken, her anımda
Umutlar umutsuzda değil ,Rabbimin katında
Ekmeğim,suyum, aşımsın ,yeryüzü sathında
İstanbul'u fetheder gibi,gönül tahtında

İşte; sen, o sun, sen ,o kadınsın.

Acemice